Vanmorgen de wekker maar vroeg gezet, want van inpakken is gisteren niets gekomen. Wel uitgebreid na zitten denken over alles wat mee moest, maar was volledig blanco en de koffer bleef leeg op 1 boek na.

Wilde rond 8 uur de trein richting Schiphol hebben, dus wekkertje om 6 uur gezet. Even onder de douche en een fatsoenlijke bak koffie. Kijken of er nu wel inpakinspiratie naar boven komt.

In een kwartier tijd toch maar de koffer gevuld, zelfs er nog aan gedacht om een jas klaar te leggen. Die heb ik in Nederland eigenlijk nooit aan en met 35 graden in Tbilisi zal het daar ook niet nodig zijn, maar ga natuurlijk eerst een paar dagen rondreizen en onder andere ook de Hoge Kaukassus is en daar zal het boven op de berg best lekker zijn met een jas.

Toch nog maar een extra kop koffie naar binnen, god mag weten hoe die straks in het vliegtuig smaakt. Binnen is binnen. En terwijl ik nog even van mijn laatst bakkie zat te genieten, vergat ik de tijd en miste ik de trein van 8 uur. Dan maar half 9.

Prima op tijd op Schiphol, nog even gekeken of ik al kon inchecken voor de aansluitende vlucht. Dat was thuis niet gelukt, maar kon hier ook nog niet. De vluchten waren vandaag met Air France, dus overstappen in Parijs en de tweede Air France vlucht werd uitgevoerd door Georgia Airways.

Moet echt even gezegd worden: wat een TOP verandering bij de douane met die nieuwe scankasten. Gaat in moordend tempo en heb echt niet lang hoeven wachten.

Eerste vlucht vertrok met een minuutje of 10 vertraging, omdat er wat koffers afgeladen moesten worden. Passagiers waren niet op komen dagen. Ik had in Parijs maar een uur en een kwartier om over te stappen en dus ook nog in te checken. Hoopte dus dat we de vertraging nog konden inhalen en dat gebeurde gelukkig!

In Parijs naar de Transfer balie om daar te informeren over hoe in te checken voor die volgende vlucht. Mooie balie, alleen geen personeel... Inmiddels op de borden gevonden dat de vlucht zou vertrekken van Terminal 2D, wat een flink eind lopen bleek. Nou, maak van dat lopen maar rennen, op uiteraard de grootste schoenen die je bij je hebt (zo onhandig in je bagage). In mijn geval dus wandelschoenen voor de hike in de bergen. Probeer je maar niet voor te stellen hoe dat er uit zag, want dan slaap je waarschijnlijk slechtJ

Uiteindelijk ruim op tijd bij de incheckbalie (lees: 1 minuut voordat hij sloot). De dame daar kreeg het ook niet heel makkelijk voor elkaar, maar uiteindelijk begon er een apparaat te puffen en te steunen en kwam er een boarding pass naar buiten.

Nog een keer door de douane, gelukkig heel rustig. IETS ouderwetser dan op Schiphol, maar duurde ook niet lang gelukkig. Heel veel tijd om naar de gate te komen was er ook niet, een heel dichtbij was gate D62 nou ook weer niet!

Voor we konden vertrekken werd er heel wat afgebeld door de dames achter de balie. Telefoontje hier, telefoontje daar, maar de bus kwam toch voorrijden. Ons vliegtuig stond ergens midden op het platform. Bij het vliegtuig aangekomen mochten de haringen nog niet meteen uit de ton. Nadat de stewardess een keer of 100 had geroepen “NO Smokey Smokey, 2 minutes, NO Photo Photo” werd duidelijk wat er aan de hand was. Eerst een politiewagen, daarna een busje. Blijkbaar was het voor 2 man tijd het land te verlaten, want die werden met een hoop tegenstribbel het vliegtuig in gewieberd. Een aangezien mijn Engels niet zo heel erg goed is.. foto”s worden vanavond geüpload.

Aan het vliegtuig was te zien dat Tbilisi al helemaal klaar is voor de EYOF. Het aftellen is begonnen en alles is inmiddels versierd.

Prima vlucht, maar lang... Dat boek zat dus als eerste in mijn tas, maar wel de verkeerde. Die was inmiddels ingecheckt en zat ergens in de buik van het vliegtuig. Ruim 4,5 uur vliegen, dus had wel enigszins op iets van een filmpje of zo gerekend, maar er was niets aan entertainment aan boord, behalve een hoogblonde stewardess die 3x tijdens een vlucht struikelde over haar eigen voeten.

De maaltijd was verrassend. Alles wat er wat minder aantrekkelijk uitzag, smaakte eigenlijk juist lekker en andersom. Vooral de koffie na... Snel vergeten!

Na het landen moesten de boefjes even blijven wachten en konden wij snel van boord. Ook de douane ging met een vloek en een zucht, letterlijk. Meneer was midden in een flirt met zijn collega en stelde onze komst niet zo heel erg op prijs. Ging daardoor wel extra snel.

Mensen die mij inmiddels een beetje beter kennen, weten dan dat ik het leuk vind om juist niet met een taxi of zo naar het hotel te gaan, maar met een lokale trein of bus of wat dan ook. Werd in dit geval een super grappig busje. Ik had bijna het idee dat ik weer terug was in de bus in Eger. Net zo oud, maar van de buitenkant was deze veel leuker!

Of die buschauffeur ook een rijbewijs had weet ik niet, maar aan het geluid van de tandjes te horen, hield hij niet zo van schakelen. Bus ging richting centrum, dat was alvast een goed begin. Na een halfuurtje hadden we een halte bij een metrostation en ik wist dat mijn hotel vlak nij de metro lag. Op dus naar een volgens avontuur.

Nou is normaal zo’n metro vrij gemakkelijk. Je kiest de juiste kleur lijn, kijkt waar je eventueel moet overstappen en hoppa. Bij stap 1 ging het eigenlijk al mis. Nergens een kaart te vinden van de metrolijnen. Gelukkig op dit station maar 1 lijn, met uiteraard 2 richtingen, maar met een beetje handen en voeten waren we daar zo uit. In ieder geval de juiste kant op en dan maar in de metro op de kaart even verder kijken. Of niet!! Ook daar helemaal niets te vinden.

Op hoop van zegen maar een aantal stops blijven zitten. We kwamen langs het centrale station en dat had ik thuis een paar weken geleden gezien op een kaart. Zat dus nog goed. Paar haltes verder werd de straatnaam omgeroepen van mij hotel. TOP!!

Uiteindelijk bleek het eigenlijk een halte verder te zijn. Straat was goed, maar was nog een kilometer of 2 lopen.

Maar inmiddels ingecheckt hier. Lekker even wat gedronken en gedoucht. Zo lekker mijn bedje in. Morgen weer een lange dag te gaan. Waarheen? Geen idee, dat beslis ik morgen bij het ontbijt wel.

Welterusten!